نظریه آقای دکتر روستایی در مورد دستگاه فیزیوتراپی آلفا

این فایل نتیجه تحقیقات آقای دکتر روستایی ریاست دانشکده توانبخشی شهید بهشتی است که برتری دستگاه فیزیوتراپی آلفا را نسبت به دستگاه تنس نشان می دهد .این تحقیقات در تاریخ ۱۴۰۱/۶/۳ انجام گرفته است.

عنوان فارسی:

مقایسه اثر ضد دردی TENS با Alpha waves در درمان کمردرد مزمن:یک کارآزمایی بالینی یک سویه کور

عنوان انگلیسی:

Comparison of the analgesic effect of TENS and Alpha wave in patients with nonspecific chronic low back pain: a single blind clinical trial

خلاصه طرح: کمردرد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین مشکلات اسکلتی- عضلانی است که باعث کیفیت پایین زندگی و محدودیت در فعالیتهای روزانه میشود. تجزیه و تحلیل EEG در حالت استراحت نشان داد که فعالیت مغزی بیماران مبتلا به درد مزمن در مقایسه با افراد سالم متفاوت است (فعالیت بالاتر امواج دلتا، تتا و بتا و فعالیت کمتر امواج آلفا). در افراد مبتلا به کمردرد، تسکین سریع درد در چند جلسه اول فیزیوتراپی زمینه مناسبی را برای شروع تمرینات فراهم میکند. تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) یکی از رایج ترین روشهای مورد استفاده در تعدیل درد است. در روشی پیشنهادی از دستگاه آلفا برای ایجاد امواج مغزی آلفا (۱۳-۸ هرتز) بعنوان تحریک به منظور کاهش درد استفاده شده است. هدف از این پژوهش مقایسه TENS و دستگاه آلفا در کاهش درد، ناتوانی عملکردی، افسردگی و ترس از فعالیت در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی است. افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی در دو گروه TENS و آلفا قرار می گیرند. هر دو گروه علاوه بر درمان اختصاصی خود ۳۰ دقیقه درمان رایج فیزیوتراپی را طی ۱۰ جلسه دریافت می کنند . درد قبل از درمان، بلافاصله بعد از درمان،بعد از ۲۴ ساعت، بعد از ۴۸ ساعت و بعد از ۱۰ جلسه اندازه گیری میشود اما سایرشاخصها قبل و بعد از ۱۰ جلسه درمان در هر دو گروه به صورت جداگانه و بین گروهها بررسی می شود.

هدف کلی: مقایسه تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) و دستگاه آلفا در کاهش درد، ناتوانی عملکردی، افسردگی و ترس از فعالیت در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

ضرورت انجام تحقیق: درد و ناتوانی عملکردی موجب محدودیتهای فردی و اجتماعی در بیماران کمردردی میشوند. لذا طراحی روش های جدید برای کاهش درد امری ضروری است. در این تحقیق از امواج مغزی بعنوان روشی جدید جهت تحریک استفاده شده است.

بیان مسئله: کمردرد (LBP) یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین مشکلات اسکلتی- عضلانی است که در بیش از ۸۰ درصد افراد حداقل یک بار در زندگی خود آن را تجربه می کنند(۱, ۲). کمردرد باعث کیفیت پایین زندگی و محدودیت در فعالیت های روزانه می شود(۳, ۴). با توجه به مطالعات انجام شده، ۹۰ درصد کمردردها غیراختصاصی هستند که بدون منبع درد خاص و بدون هیچ گونه شواهدی مبنی بر آسیب شناسی و ناهنجاری با تصویربرداری، به عنوان LBP شناخته می شوند(۵-۷). همچنین اگر درد آن بیش از ۱۲ هفته بین دنده ۱۲ و چین گلوتئال بدون درد ساق پا باقی بماند(۷) به آن کمردرد مزمن غیر اختصاصی می گویند. امروزه با توجه به عوارض احتمالی دارو درمانی، رویکردهای محافظه‌کارانه در درمان این نوع کمر درد ها موردتاکید قرار گرفته است. استفاده از درمان های الکتروتراپی در درمان کمردرد از جمله ی این درمان های محافظه کارانه است. در افراد مبتلا به کمردرد، تسکین سریع درد در چند جلسه اول فیزیوتراپی زمینه مناسبی را برای شروع تمرینات فراهم می کند. تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) یکی از رایج ترین روش های مورد استفاده است که شواهد متوسط تا قوی از توانایی آن در تعدیل درد وجود دارد ( رفرانس ها). عملکرد تنس بر اساس دو تئوری بنا شده است یکی تئوری کنترل دروازه درد (gate control theory) است که در این نظریه، یک “دروازه” در شاخ خلفی نخاع مانع از انتقال درد به مسیرهای صعودی سیستم عصبی می شود و تئوری دوم آزاد سازی مواد شبه مورفینی (endogenous opioid theory) است که باعث کاهش درد می شود.

یکی از زمینه های جدیدی که در مطالعه ی درد و اثرات تحریکات الکتریکی بر آن مورد توجه قرار گرفته است بررسی تغییرات امواج مغزی است. ثبت امواج مغزی یا الکتروآنسفالوگرافی (EEG) یک تکنیک الکتروفیزیولوژیک برای ثبت فعالیت های مغزی است. بطور کلی در این تکنیک چهار موج آلفا، بتا، تتا و دلتا ( Alpha, Beta, Theta, and Delta) مورد بررسی قرار می گیرد. مطالعات نشان داده است که از طرفی درد می تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در امواج مغزی شود و از طرفی هم تحریکات الکتریکی می تواند بر روی نوار مغزی تاثیرگذار باشد. در سال ۲۰۲۰ طی مطالعه ای Yıldırım نشان داد که کاربرد تنس توانسته است در افراد جوان و سالم باعث افزایش فعالیت آلفا شود و با افزایش شدت جریان یک افزایش تدریجی در فعالیت آلفا نیز بوجود آمده است. تجزیه و تحلیل EEG در حالت استراحت نشان داده است که فعالیت مغزی بیماران مبتلا به درد مزمن در مقایسه با افراد سالم متفاوت است (فعالیت بالاتر امواج دلتا، تتا و بتا و فعالیت کمتر امواج آلفا)(۸-۱۰). انتقال این امواج مغزی (بخصوص آلفا) باعث ریلاکسیشن و آرامش بدن می شود تا بتواند حجم خون و اکسیژن رسانی به حجم مغز را افزایش دهد و همچنین با تولید اندورفین در کنترل درد شرکت کند (۱۱).

براساس مطالعات انجام شده تحریکات تنس بعنوان تحریکات سوماتوسنسوری می تواند روی هر سه سطح سیستم عصبی مرکزی، سیستم عصبی محیطی و گیرنده ها تاثیرگذار باشد ( رفرانس).در سطح سیستم عصبی مرکزی بصورت مهاری عمل می کند و در سطح سیستم عصبی محیطی با کاهش هدایت اطلاعات حسی به CNS باعث کاهش تحریک پذیری گیرنده های درد می شود و در سطح گیرنده ها باعث افزایش آزادسازی نوروترانسمیترهایی مثل سرتونین و GABA می شود که حاصل آن کاهش درد است. حس درد توسط گیرنده های درد گرفته شده و در نخاع از طریق راه های اسپاینوتالامیک به تالاموس می رود و سپس از طریق فیبرهای تالاموکورتیکال به منطقه ی سوماتوسنسوری کورتیکال مغز می رسد. پردازش اطلاعات حسی که از طریق گیرنده های درد گرفته می شود بطور عمده از طریق نوروترانسمیتر ها و مراکز حسی کنترل می شوند. آزاد سازی نوروترانسمیتر ها می تواند روی فعالیت الکتریکی مغز تاثیرگذار باشند. با توجه به آنچه گفته شد استفاده از مدالیتی هایی که بتواند روی عملکرد مناسب هر یک از این سطوح تاثیر بگذارد می تواند در کاهش درد موثر باشد. این اطلاعات مخترع دستگاه آلفا را بسوی ساخت دستگاهی که امواج مغزی (امواج آلفا) را بازسازی کند هدایت کرد تا بدین وسیله بتواند به بهبود عملکرد امواج مغزی و بخصوص موج آلفا کمک نماید. داشتن گزینه های متفاوت برای کاهش درد به درمانگر این شانس را می دهد در صورتی که یک عامل فیزیکی نتواند تسکین درد دلخواه را بدنبال داشته باشد، از گزینه دیگری استفاده کند. هدف مطالعه حاضر بررسی این موضوع است که آیا دستگاه آلفا می‌تواند برای بهبود درد، ناتوانی عملکردی، افسردگی و ترس از حرکت در کمردرد مزمن غیراختصاصی به عنوان جایگزینی برای TENS مورد استفاده قرار بگیرد شود.

– بررسی متون (Literature Review ):

ViniciusDias (۱۴) و همکاران در سال ۲۰۲۱ به بررسی مقایسه اثر آنی تحریک عصب از راه پوست (TENS) و جریان تداخلی (IFC)، با ترکیبات مختلف پارامترها، در افراد مبتلا به کمردرد مزمن (CLBP) پرداختند. ۲۸۰ فرد مبتلا به CLBP در ۸ گروه: GI2KHz/100Hz، GI2KHz/2Hz، GI4KHz/100Hz، GI4KHz/2Hz، گروه تداخلی دارونما (GIP)، GT100HTE، گروه GT100Hz وارد مطالعه شدند. همه افراد به مدت ۳۰ دقیقه تحت یک برنامه TENS یا IFC قرار گرفتند. ارزیابی‌ها قبل از مداخله و همچنین بلافاصله پس از مداخله با متغیرهای زیر انجام شد: شدت درد (Numeric Pain Rating Scale-NPRS)، ویژگی‌های کیفی درد (پرسشنامه درد مک‌گیل-MPQ) و آستانه درد فشاری توسط الگومتر در ۴ نقطه از ناحیه کمر. طبق نتایج این مطالعه هر دو برنامه درمانی TENS و IFC با تاکید بر جریان تداخلی ۴ کیلوهرتز مدوله شده در ۱۰۰ هرتز، اثر ضددردی فوری در بیماران مبتلا به CLBP دارند.

Yakş (۱۵) و همکاران در سال ۲۰۲۱ به بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) در کمردرد مزمن و درد نوروپاتیک پرداختند. ۷۴ بیمار ۱۸ تا ۶۵ ساله مبتلا به کمردرد مزمن در این مطالعه وارد شدند. اندازه گیری های پایه انجام شد و بیماران به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول TENS برست (bTENS)، گروه دوم TENS معمولی (cTENS) و گروه سوم TENS پلاسبو (pTENS) را به مدت ۱۵ جلسه دریافت کردند. نمرات مقیاس آنالوگ بصری بیماران (VAS) قبل از درمان، بلافاصله پس از درمان و در ماه سوم مورد ارزیابی قرار گرفت. ۳ ماه پس از درمان پرسشنامه ناتوانی کمردرد (Modified Oswestry)، پرسشنامه افسردگی بک و مقادیر پاسخ پوستی سمپاتیک نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق نتایج این مطالعه درمان برست TENS در بیماران مبتلا به کمردرد روشی موثر و ایمن است که می تواند در کنترل کوتاه مدت درد به کار رود (۱۵).

Bijan و همکاران در سال ۲۰۱۸ در یک کارآزمایی تصادفی و کنترل‌شده، تأثیر فوری جریان دیادینامیک را در مقایسه با TENS بر کاهش درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بررسی کردند. ۳۰ بیمار به طور تصادفی در دو گروه جریان دی‌دینامیک و TENS قرار گرفتند. تحریک به مدت ۱۰ دقیقه در گروه دیادینامیک و به مدت ۱۵ دقیقه در گروه TENS به مدت یک جلسه اعمال شد. درد و آستانه درد فشاری قبل و بلافاصله بعد، ۲۰ دقیقه بعد و بعد از ۴۸ ساعت اندازه‌گیری شد. درد پس از ۲۰ دقیقه پس از اعمال درمان در گروه TENS به طور قابل توجهی کاهش یافت. آستانه درد فشاری بلافاصله پس از اعمال درمان در هر دو گروه افزایش یافت، اما تا اندازه‌گیری‌های بعدی دوام نیاورد. در نهایت آن ها نتیجه گیری کردند که جریان دیادینامیک تأثیر مثبتی بر تسکین سریع درد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی نداشته است(۱۳).

Jauregui و همکاران در سال ۲۰۱۶ برای بررسی اثربخشی TENS برای درمان کمردرد مزمن یک مطالعه متاانالیز انجام دادند. آن ها کارآزمایی‌های تصادفی‌ کنترل‌شده (RCT)، مطالعات کوهورت، و مطالعات متقاطع تصادفی‌سازی شده را که برای درمان کمردرد با استفاده از TENS انجام شده بود وارد مطالعه کردند. آن ها از یک مقیاس آنالوگ بصری (VAS) برای درد به عنوان متغیر اولیه استفاده کردند. نتایج این مطالعه نشان داد درمان کمردرد مزمن با TENS کاهش قابل توجهی از درد را نشان داد و اذا پیشنهاد کردند که استفاده از TENS ممکن است منجر به استفاده کمتر از داروهای ضد درد شود و باید در برنامه درمانی برای کمردرد مزمن گنجانده شود(۱۶).

Ahmed و همکاران در سال ۲۰۱۰ به بررسی اثر فوری تحریک عصب از راه پوست در بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی لومبوساکرال پرداختند. در این مطالعه ۲۰ مرد (در محدوده سنی ۲۷-۴۹ سال) با رادیکولوپاتی لومبوساکرال مزمن یک طرفه و ۲۰ نفر سالم شرکت کردند. شدت درد در ابتدای کار و بلافاصله پس از اعمال تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست به مدت ۲۰ دقیقه اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان دهنده بهبود قابل توجه درد رادیکولار پس از اعمال تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست بود(۱۷).

۷- اهداف پروژه

۱-۷- هدف کلی:

مقایسه تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) و دستگاه آلفا در کاهش درد، ناتوانی عملکردی، افسردگی و ترس از فعالیت بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

۲-۷- اهداف اختصاصی توصیفی:

تعیین تغییرات شدت درد با مقیاس (Numeric Pain Rating Scale) NPRS قبل و بعد از درمان در هر دو گروه
تعیین تغییرات ناتوانی ناشی از کمر درد با مقیاس ODI (Oswestry Disability Index) قبل و بعد از درمان در هر دو گروه
تعیین تغییرات میزان ترس از حرکت با مقیاس TSK (Tampa Scale for Kinesiophobia) قبل و بعد از درمان در هر دو گروه
تعیین تغییرات میزان افسردگی با مقیاس BDI (Beck Depression Inventory) قبل و بعد از درمان در هر دو گروه

۳-۷- اهداف اختصاصی تحلیلی:

مقایسه مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان بین افراد گروه TENS
مقایسه مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان بین افراد گروه آلفا
مقایسه مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان بین دوگروه
مقایسه مقیاس ODI قبل و بعد از درمان بین افراد گروه TENS
مقایسه مقیاس ODI قبل و بعد از درمان بین افراد گروه آلفا
مقایسه مقیاس ODI قبل و بعد از درمان بین دوگروه
مقایسه مقیاس TSK قبل و بعد از درمان بین افراد گروه TENS
مقایسه مقیاس TSK قبل و بعد از درمان بین افراد گروه آلفا
مقایسه مقیاس TSK قبل و بعد از درمان بین دوگروه
مقایسه مقیاس BDI قبل و بعد از درمان بین افراد گروه TENS
مقایسه مقیاس BDI قبل و بعد از درمان بین افراد گروه آلفا
مقایسه مقیاس BDI قبل و بعد از درمان بین دوگروه

۴-۷- اهداف کاربردی:

در افراد مبتلا به کمردرد، تسکین سریع درد در چند جلسه اول فیزیوتراپی زمینه مناسبی را برای شروع تمرینات فراهم می کند. بنابراین اگر دستگاه جدید تاثیری مشابه و یا بیشتر یا سریع تری در کاهش درد بیماران نسبت به TENS داشته باشد می توان از آن به عنوان یک مدالیتی دیگر الکتریکی در کلینیک های فیزیوتراپی استفاده کرد.

۸- فرضیات و یا سئوالات پروژه :

میانگین مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان در افراد گروه TENS متفاوت است.
میانگین مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان در افراد گروه آلفا متفاوت است.
میانگین مقیاس NPRS قبل و بعد از درمان بین دو گروه متفاوت است.
میانگین مقیاس ODI قبل و بعد از درمان در افراد گروه TENS متفاوت است.
میانگین مقیاس ODI قبل و بعد از درمان در افراد گروه آلفا متفاوت است.
میانگین مقیاس ODI قبل و بعد از درمان بین دو گروه متفاوت است.
میانگین مقیاس TSK قبل و بعد از درمان در افراد گروه TENS متفاوت است.
میانگین مقیاس TSK قبل و بعد از درمان در افراد گروه آلفا متفاوت است.
میانگین مقیاس TSK قبل و بعد از درمان بین دو گروه متفاوت است.
میانگین مقیاس BDI قبل و بعد از درمان در افراد گروه TENS متفاوت است.
میانگین مقیاس BDI قبل و بعد از درمان در افراد گروه آلفا متفاوت است.
میانگین مقیاس BDI قبل و بعد از درمان بین دو گروه متفاوت است.

۹- تعریف مفاهیم و واژه ها:

کمردرد مزمن غیر اختصاصی: کمردردی که برای حداقل سه ماه ماندگار باشد (۱۸).

افسردگی:

-تعریف علمی: عارضه ایی که در آن فرد با حالاتی مثل ناراحتی، گرفتگی، بدبختی و همین طور احساس بی معنی بودن زندگی مواجه می شود ( رفرانس).

-تعریف عملی: در این مطالعه افسردگی بر اساس تست بک ارزیابی می شود و افرادی که نمره بالاتر از ۱۸ را کسب کنند به عنوان افراد دارای افسردگی در نظر گرفته می شوند.

۱۰- روش انجام مطالعه

۱-۱۰ – نوع مطالعه:

کار آزمایی بالینی یک سویه کور

۲-۱۰ – خصوصیات جامعه مورد بررسی وروش نمونه گیری:

جامعه مورد بررسی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی هستند که با تشخیص پزشک به درمانگاه فیزیوتراپی واقع در دانشکده علوم توان‌بخشی دانشگاه‌ علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه می کنند و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب می شوند. افراد به روش تصادفی ساده در دو گروه درمان(TENS و یا آلفا) قرار می گیرند. تخصیص با استفاده از صفحات شماره گذاری شده ، در داخل پاکت های مهر و موم شده توسط شرکت کنندگان قبل از جمع آوری داده های پایه ، انجام می شود.

۳-۱۰ – معیارهای ورود به مطالعه :

بازه سنی ۲۰ تا ۴۵ سال(۱۹)
درد موضعی در ستون فقرات کمری (بینL1 و چین گلوتئال) (۲۰)
درد مزمن یا تکرار شونده برای بیشتر از سه ماه (۲۰-۲۲)
حداقل درد ۳ از ۱۰ در شاخص NPRS (19, 22, 23)
عدم مشکلات قلبی- عروقی، تنفسی(۵)(۲۴)
عدم اختلالات ارتوپدی، نورولوژیکی و وستیبولار (۱۹, ۲۰)
شاخص توده بدنی کمتر از ۲۵(۲۵)
عدم وجود نوروپاتی دیابتیک (۲۶)
باردار نبودن(۲۷)
نداشتن سابقه جراحی ستون فقرات و اندام تحتانی (۲۷)

۴-۱۰ – معیارهای خروج از مطالعه :

عدم تمایل بیمار برای ادامه ی درمان
عدم مراجعه ی مرتب بیماران
تشدید درد بیماران

۵-۱۰ – چگونگی تعیین حجم نمونه :

با توجه به عدم دستیابی به مطالعه ای با طراحی کاملا مشابه با این تحقیق و لذا عدم دسترسی به پارامترهای مورد نظر در تعیین حجم نمونه، حجم نمونه نهایی در این پژوهش از یک پیش مطالعه محاسبه خواهد گردید.

۶-۱۰ – روش و مراحل انجام مطالعه :

پس از کنترل شرایط رد یا قبول و انتخاب افراد، مصاحبهای با افراد انجام میشود که در طی آن اهداف و نحوهی اجرای طرح به‌طور کامل برای فرد توضیح داده خواهد شد. در صورت تمایل افراد برای شرکت در این طرح پژوهشی فرم رضایت‌نامه آگاهانه در اختیار آنها قرار داده خواهد شد و پس از مطالعه توسط داوطلب تکمیل می گردد. اطلاعات دموگرافیک افراد شامل سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده بدنی توسط فیزیوتراپیست ثبت می شود. درد و ناتوانی عملکردی متغیرهای اصلی هستند. درد بیمار با مقیاس NPRS ،میزان ناتوانی عملکردی با پرسشنامه ODI ، میزان ترس از حرکت با پرسشنامه TSK و میزان افسردگی با پرسشنامه BDI مورد بررسی قرار می گیرد.

بررسی درد با مقیاس NPRS

برای اندازه گیری میزان درد در ناحیه کمر از مقیاس درجه بندی عددی درد (NPRS) استفاده می شود. این یک اندازه گیری خطی است که روی یک خط ۱۰۰ میلی متری با فواصل ۱۰ میلی متر مشخص می شود. از بیماران می خواهیم تا عددی را که به بهترین وجه شدت درد آن ها را نشان می دهد انتخاب کنند. NPRS بالاتر نشان دهنده شدت LBP بیشتر است. NPRS در ارزیابی درد از اعتبار بالا (r در محدوده ۰.۶۴-۰.۸۴) و قابلیت اطمینان متوسط (از ۰.۶۰ به ۰.۷۷ ) برخوردار است (۱۹). در این مقیاس عدد صفر نشان دهنده عدم وجود درد، عدد ۳-۱ نشان دهنده درد خفیف (تداخل کمی با ADL)، عدد ۶-۴ نشان دهنده درد متوسط (به طور قابل توجهی با ADL تداخل دارد)، عدد ۱۰-۷ نشان دهنده درد شدید (ناتوان کننده و عدم توانایی در انجام ADL) است (۲۸).

بررسی میزان ناتوانی عملکردی با پرسشنامه Oswestry

شاخص ناتوانی Oswestry ابزاری بسیار مهم است که محققان و ارزیابی کنندگان ناتوانی بعنوان یک استاندارد طلایی برای اندازه گیری ناتوانی عملکردی[۱] بیمار استفاده می کنند. این مقیاس شامل سوالات مربوط به فعالیت های عملکردی از جمله شدت درد، مراقبت شخصی، بلند کردن، راه رفتن، نشستن، ایستادن، خوابیدن، زندگی جنسی، زندگی اجتماعی و مسافرت است. تفسیر مقیاس ۰ تا ۲۰ درصد برای حداقل ناتوانی، ۲۱ تا ۴۰ درصد برای ناتوانی متوسط، ۴۱ تا ۶۰ درصد برای ناتوانی شدید ۶۱ تا ۸۰ درصد برای افراد زمین گیر و ۸۱ تا ۱۰۰ درصد برای افراد بستری است(۲۵). نسخه فارسی این پرسشنامه بعد از گرفتن اطلاعات دموگرافیک و بررسی درد با مقیاس NPRS به بیمار داده می شود.

بررسی میزان ترس از حرکت با پرسشنامه TSK

در این پژوهش ترس از حرکت با گزارش بیمار توسط نسخه فارسی پرسشنامه TSK ارزیابی می شود. این پرسشنامه شامل ۱۷ مورد است که هر مورد به صورت مقیاس چهار نقطه ای پاسخ دهی می شود. نامگذاری گزینه های پاسخ در دامنه چهارتایی می باشد که در این دامنه یک به معنای کاملا مخالف و چهار به معنای کاملا موافق می باشد. امتیاز دهی نهایی مقیاس ترس از حرکت در این پرسشنامه بین ۱۷ تا ۶۸ می باشد هرچه امتیاز نهایی بیشتر باشد به معنای بالاتر بودن ترس از حرکت و به دنبال آن صدمه مجدد می باشد و فرد اجتناب بیشتری دارد(۲۹).

بیماران به طور تصادفی به دو گروه TENS و آلفا تقسیم می شوند. گروه TENS طی ۱۰ جلسه درمان به مدت دو هفته ۳۰ دقیقه درمان رایج فیزیوتراپی شامل TENS و IR را دریافت می کنند اما گروه آلفا طی ۱۰ جلسه درمان به مدت دو هفته۳۰ دقیقه درمان رایج فیزیوتراپی شامل دستگاه آلفا و IR را دریافت می کنند. هر دو گروه بعد از جلسه سوم تمرینات جنرال کمردرد را دریافت خواهند کرد. در جلسه درمان، بیماران درد فعلی خود (دردی را که در آن لحظه تجربه می کند) روی NPRS میلی‌متری قبل از درمان و در ۳ بازه زمانی دیگر که قبلاً توضیح داده شد، ثبت می کنند. تحریک الکتریکی در گروه TENS با استفاده از دستگاه (نوین محرک ۷۳۳X، ایران) و در گروه آلفا با استفاده از دستگاه آلفا از طریق ۴ الکترود رابر (۴*۶ سانتی متر) انجام می شود. یک جفت الکترود در قسمت تحتانی محل درد و یک جفت الکترود در قسمت فوقانی محل درد در طرفین ستون فقرات بطوری قرار داده می شود که محل درد را پوشش دهد. اندازه گیری ها توسط فیزیوتراپیست انجام می شود. بیماران نخواهند دانست که چه نوع تحریک الکتریکی را دریافت می کنند و لذا مطالعه یک سوی کور است. تنس معمولی با فرکانس ۱۲۰ هرتز و مدت زمان پالس ۱۰۰ میکرو ثانیه و با شدتی که منجر به انقباض نشود استفاده می شود و دستگاه آلفا با فرکانس ۹۶-۹۵ هرتز و مدت زمان پالس ۱۰۴-۸۹ میکرو ثانیه و با شدت تحمل بیمارمورد استفاده قرار می گیرد. میزان دردی که آزمودنی ها در ۲۴ ساعت گذشته تجربه می کنند، قبل از اعمال تحریک الکتریکی و بعد از اعمال تحریک الکتریکی (زمانی که الکترودها برداشته شدند)، بعد از ۲۴ ساعت، بعد از ۴۸ ساعت و بعد از ۱۰ جلسه اندازه گیری می شود. اما سایر متغیرهای مورد نظر در مطالعه تنها قبل و بعد از ۱۰ جلسه مداخله بررسی می شوند.

۷-۱۰- ابزارهای مورد استفاده در مطالعه:

متر نواری برای اندازه‌گیری قد
ترازو برای اندازه‌گیری وزن
پرسشنامه دموگرافیک که شامل اطلاعات فردی نمونهها هست.
نسخه فارسی Oswetry Disability Indexs
نمودار سنجش عددی NPRS
نسخه فارسی پرسشنامه TSK
نسخه فارسی پرسشنامه BDI

۱۱ – متغیرهای پروژه

جدول متغیرها
ردیف	نام متغیر	واحد اندازه گیری	نوع متغیر		نقش متغیر				ابزار اندازه گیری
			کمی	کیفی	مستقل	وابسته	مخدوشگر	زمینه ای
۱	سن	سال	*					*
۲	جنس	مرد/زن		*				*
۳	قد	سلنتی متر	*					*
۴	وزن	کیلوگرم	*					*
۵	درد		*			*
۶	ناتوانی عملکردی		*			*
۷	ترس از حرکت		*			*
۸	افسردگی		*			*

پرسشنامه

متر نواری

ترازو

پرسشنامه

۱۲- روشهای آماری جهت تجزیه و تحلیل داده ها:

در این تحقیق از روشهای آمار توصیفی از قبیل جداول، نمودارها و شاخصهای تمرکز و پراکندگی استفاده خواهد شد. در آمار تحلیلی از آزمون Shapiro-Wilk برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها استفاده میشود. در صورت نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون های پارامتریک از قبیل آزمون t مستقل، t زوجی و در صورت نیاز تحلیل کوواریانس (ANCOVA) برای مقایسه دو گروه استفاده میشود. در غیر این صورت از آزمون های ناپارامتری معادل از قبیل Mann-Whitney و رتبه های علامت دار Wilcoxon استفاده خواهد شد. خطای نوع اول آزمون α=۰./۰۵ در نظر گرفته میشود و تحلیل ها به کمک نرم افزار SPSS 25 انجام خواهد شد.

۱۳- ملاحظات اخلاقی و انسانی مطالعه:

محرمانه نگه داشتن اطلاعات شخصی بیماران
هیچ یک از مداخلات درمانی انجام شده اثرات سو بر روی افراد نخواهد داشت.
برای درمان افراد شرکت کننده در طرح هیچ گونه هزینه ای دریافت نخواهد گردید.
افراد شرکت کننده در طرح در هر قسمتی از پروژه مختار هستند از طرح خارج شوند.
محقق متعهد می شود تا آسیب های احتمالی و یا هزینه های تحمیل شده بر افراد در طی اجرای طرح را جبران نماید.
محقق موظف خواهد بود تمهیداتی جهت تسهیل شرکت بیماران در طرح فراهم آورد.
کلیه کدهای اخلاقی ارایه شده توسط جامعه پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این تحقیق رعایت خواهد شد.

۱۴- محدودیت های پروژه، خطاهای سیستماتیک احتمالی و راه های مقابله با آن

رفرنس ها:

Magalhaes MO, Muzi LH, Comachio J, Burke TN, França FJR, Ramos LAV, et al. The short-term effects of graded activity versus physiotherapy in patients with chronic low back pain: a randomized controlled trial. Manual therapy. 2015;20(4):603-9.
Paolucci T, Attanasi C, Cecchini W, Marazzi A, Capobianco SV, Santilli V. Chronic low back pain and postural rehabilitation exercise: a literature review. Journal of pain research. 2019;12:95.
Sauver JLS, Warner DO, Yawn BP, Jacobson DJ, McGree ME, Pankratz JJ, et al., editors. Why patients visit their doctors: assessing the most prevalent conditions in a defined American population. Mayo Clinic Proceedings; 2013: Elsevier.
Murray CJ, Abraham J, Ali MK, Alvarado M, Atkinson C, Baddour LM, et al. The state of US health, 1990-2010: burden of diseases, injuries, and risk factors. Jama. 2013;310(6):591-606.
Shallan A, Lohman E, Alshammari F, Dudley R, Gharisia O, Al-Marzouki R, et al. Comparison of postural control between subgroups of persons with nonspecific chronic low back and healthy controls during the modified Star Excursion Balance Test. Physical Therapy Rehabilitation Science. 2019;8(3):125-33.
Afolabi O, Egwu M, Mbada C, Afolabi A. Comparative effectiveness of lumbar stabilisation exercises and vertical oscillatory pressure in the management of patients with chronic low back pain. Int J Phys Med Rehabil. 2018;6(496):2.
Ghorbanpour A, Azghani MR, Taghipour M, Salahzadeh Z, Ghaderi F, Oskouei AE. Effects of McGill stabilization exercises and conventional physiotherapy on pain, functional disability and active back range of motion in patients with chronic non-specific low back pain. Journal of physical therapy science. 2018;30(4):481-5.
Pinheiro ESDS, Queirós FCd, Montoya P, Santos CL, Nascimento MAd, Ito CH, et al. Electroencephalographic patterns in chronic pain: a systematic review of the literature. PloS one. 2016;11(2):e0149085.
Jensen M, Sherlin L, Gertz K, Braden A, Kupper A, Gianas A, et al. Brain EEG activity correlates of chronic pain in persons with spinal cord injury: clinical implications. Spinal Cord. 2013;51(1):55-8.
Pu L, Lion KM, Todorovic M, Moyle W. Portable EEG monitoring for older adults with dementia and chronic pain-A feasibility study. Geriatric Nursing. 2021;42(1):124-8.
Ridawati ID, Oktaviani E, Wijaya S. The Effectiveness of Hypnotherapy on Arthritis Pain in The Elderly. STRADA Jurnal Ilmiah Kesehatan. 2021;10(1):553-60.
Hayes AG, Arendt-Nielsen L, Tate S. Multiple mechanisms have been tested in pain—how can we improve the chances of success? Current opinion in pharmacology. 2014;14:11-7.
Ebadi S, Ansari NN, Ahadi T, Fallah E, Forogh B. No immediate analgesic effect of diadynamic current in patients with nonspecific low back pain in comparison to TENS. Journal of bodywork and movement therapies. 2018;22(3):693-9.
Dias LV, Cordeiro MA, de Sales RS, dos Santos MMBR, Korelo RI, Vojciechowski AS. Immediate analgesic effect of transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) and interferential current (IFC) on chronic low back pain: Randomised placebo-controlled trial. Journal of Bodywork and Movement Therapies. 2021;27:181-90.
Yakşi E, Ketenci A, Baslo MB, Orhan EK. Does transcutaneous electrical nerve stimulation affect pain, neuropathic pain, and sympathetic skin responses in the treatment of chronic low back pain? A randomized, placebo-controlled study. The Korean journal of pain. 2021;34(2):217-28.
Jauregui JJ, Cherian JJ, Gwam CU, Chughtai M, Mistry JB, Elmallah RK, et al. A Meta-Analysis of Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation for Chronic Low Back Pain. Surg Technol Int. 2016;28:296-302.
Ahmed AR, Ahmed GM, El Gohary AM, Shaker E. The immediate effects of transcutaneous electrical nerve stimulation on pain intensity and H-reflex in patients with lumbosacral radiculopathy. Egyptian Journal of Neurology, Psychiatry and Neurosurgery. 2010;47(1):361-6.
Sequin E, Joseph J, Cowen VS. A Review of the Addition of Cognitive Behavioral Therapy to Physical Rehabilitation for Chronic Nonspecific Low Back Pain. JBJS Journal of Orthopaedics for Physician Assistants. 2019;7(1):e1.
Alsufiany MB, Lohman EB, Daher NS, Gang GR, Shallan AI, Jaber HM. Non-specific chronic low back pain and physical activity: A comparison of postural control and hip muscle isometric strength: A cross-sectional study. Medicine. 2020;99(5).
Seraj MSM, Sarrafzadeh J, Maroufi N, Takamjani IE, Ahmadi A, Negahban H. Comparison of Postural Balance between Subgroups of Nonspecific Low-back Pain Patients Based on O’Sullivan Classification System and Normal Subjects during Lifting. Archives of Bone and Joint Surgery. 2019;7(1):52.
Wegener V, Rarack S, Tiffe T, Grill E, Melcher C, Birkenmaier C, et al. Effects of Whole Body Vibration Therapy and Classic Physiotherapy on Postural Stability in People With Back Pain. 2019.
Alrwaily M, Schneider M, Sowa G, Timko M, Whitney SL, Delitto A. Stabilization exercises combined with neuromuscular electrical stimulation for patients with chronic low back pain: a randomized controlled trial. Brazilian journal of physical therapy. 2019;23(6):506-15.
Bauer C, Kankaanpää M, Meichtry A, Rissanen S, Suni J. Efficacy of six months neuromuscular exercise on lumbar movement variability–A randomized controlled trial. Journal of Electromyography and Kinesiology. 2019;48:84-93.
Verbrugghe J, Agten A, Stevens S, Eijnde BO, Vandenabeele F, Roussel N, et al. Disability, kinesiophobia, perceived stress, and pain are not associated with trunk muscle strength or aerobic capacity in chronic nonspecific low back pain. Physical Therapy in Sport. 2020.
Torabi M, Okhovatian F, Naimi SS, Baghban AA, Vafaee R. The effect of core stability training with and without whole body vibration in chronic low back pain patients. J Paramed Sci. 2013;4(4):17-25.
Lee D-K, Han J-WJJoPTS. Effects of active vibration exercise using a Flexi-Bar on balance and gait in patients with chronic stroke. 2018;30(6):832-4.
Chou R, Qaseem A, Snow V, Casey D, Cross JT, Shekelle P, et al. Diagnosis and treatment of low back pain: a joint clinical practice guideline from the American College of Physicians and the American Pain Society. Annals of internal medicine. 2007;147(7):478-91.
Kumar T, Kumar S, Nezamuddin M, Sharma V. Efficacy of core muscle strengthening exercise in chronic low back pain patients. Journal of back and musculoskeletal rehabilitation. 2015;28(4):699-707.
O’Sullivan PB, Grahamslaw KM, Kendell M, Lapenskie SC, Möller NE, Richards KV. The effect of different standing and sitting postures on trunk muscle activity in a pain-free population. Spine. 2002;27(11):1238-44.

EEG alpha activity increased in response to transcutaneous electrical nervous stimulation in young healthy subjects but not in the healthy elderly Ebru Yıldırım1,2,3, Bahar Güntekin2,3, Lütfü Hanoğlu3,4 and Candan Algun5, PeerJ. ۲۰۲۰; ۸: e8330.

پرسشنامه افسردگی بک

نام و نام خانوادگی: جنسیت: سن: تحصیلات:

وضعیت تاهل:

سابقه بیماری جسمی وروانی: شروع بیماری:

مصرف دارو و نوع دارو:

این پرسشنامه شامل ۲۱ گروه جمله است. لطفا هر گروه از جملات را با دقت بخوانید. سپس در هر گروه یک

جمله را انتخاب کنید که بهتر از همه گویای احساس شما طی ۲ هفته گذشته تا به امروز است. سپس دور شماره

کنار جمله ای که انتخاب کرده ای یک دایره بکشید. اگر در یک گروه از جملات ، چند جمله در مورد شما صدق

میکند دور شماره ای که از همه بالاتر است دایره بکشید. دقت کنید در هیچ کدام از سوالات بیشتر از یک جمله

انتخاب نکنید.

۱ -غمگینی

o احساس غمگینی نمی کنم.

o خیلی اوقات احساس غمگینی می کنم.

o همیشه غمگین هستم.

o به قدری غمگین هستم که نمی توانم تحمل کنم.

۲ -بدبینی

o نسبت به آینده بدبین نیستم.

o بیشتر از گذشته، نسبت به آینده بدبین هستم.

o انتظار ندارم اوضاع بر وفق مراد من باشد.

o احساس میکنم امیدی به آینده نیست.

۳ -احساس شکست

o احساس نمی کنم فردی شکست خورده ام.

o بیش از آنچه که سزاوار بودم،شکست خودم.

o وقتی به گذشته می نگرم،شکست های زیادی می بینم.

o احساس می کنم شخص کاملا شکست خورده ای هستم.

۴ -نارضایتی

o به اندازه گذشته، از زندگی لذت می برم.

o دیگر به اندازه گذشته از زندگی لذت نمی برم.

o از چیزهایی که در گذشته از آن ها لذت می بردم خیلی کم لذت می برم.

o اصلا نمی توانم از چیزهایی که قبلا از آن ها لذت می بردم،لذتی ببرم.

۵ -احساس گناه

o احساس گناه خاصی ندارم.

o در مورد خیلی از چیزها که انجام داده ام و یا باید انجام می دادم احساس گناه می کنم.

o اغلب اوقات احساس گناه می کنم.

o همواره احساس گناه می کنم.

۶ -انتظار تنبیه

o احساس نمی کنم دارم تنبیه می شوم.

o احساس می کنم ممکن است تنبیه شوم.

o من انتظار تنبیه شدن را دارم.

o احساس می کنم که دارم تنبیه می شوم.

۷ -دوست نداشتن

o همان احساسی را در مورد خودم دارم که همیشه داشته ام.

o اعتماد به نفسم را از دست داده ام.

o از خودم مایوس شده ام.

o از خودم بدم می آید.

۸ -خود سرزنشی

o بیشتر از حد معمول، خود را مورد انتقاد و سرزنش قرار نمی دهم.

o بیشتر از گذشته، از خودم انتقاد می کنم.

o بخاطر تمامی اشتباهاتم، از خودم انتقاد می کنم.

o برای هر چیز بدی که اتفاق می افتد خود را سرزنش می کنم.

۹ -افکار خودکشی

o اصلا در فکر آن نیستم که به خودم آسیبی برسانم.

o درباره اینکه به خودم آسیبی برسانم فکر میکنم ، ولی این کار را نمیکنم.

o دلم می خواهد خودم را بکشم.

o اگر امکان داشت، خودم را می کشتم.

۱۰ -گریه کردن

o بیشتر از گذشته ، گریه نمی کنم.

o بیشتر از گذشته ، گریه می کنم.

o بخاطر هر چیز کوچکی ، گریه می کنم.

o دلم می خواهد گریه کنم ، ولی نمی توانم.

۱۱ -بی قراری

o بیشتر از حد معمول بی قرار و تحریک پذیر نیستم.

o احساس میکنم بیشتر از حد معمول، بی قرار و تحریک پذیر شده ام.

o به قدری بی قرار و ناراحت هستم که نمی توانم آرام بگیرم.

o به قدری بی قرار و ناراحت هستم که باید دائما حرکت کنم یا به کاری مشغول باشم.

۱۲ -کناره گیری اجتماعی

o علاقه ام را نسبت به مردم و فعالیت ها از دست نداده ام.

o در مقایسه با قبل ، کمتر به مردم و چیزها علاقه دارم.

o بیشتر علاقه ام را نسبت به مردم و چیزها از دست داده ام.

o علاقه مند شدن به هر چیزی برایم دشوار است.

۱۳ -بی تصمیمی

o تقریبا به خوبی گذشته ، تصمیم گیری می کنم.

o تصمیم گیری برایم دشوارتر از حد معمول است.

o بیشتر از گذشته، در تصمیم گیری مشکل دارم.

o در گرفتن هر نوع تصمیمی ، مشکل دارم.

۱۴ -بی ارزشی

o احساس می کنم آدم با ارزشی هستم.

o احساس نمی کنم به اندازه گذشته ، ارزشمند و مفید هستم.

o در مقایسه با دیگران خود را کم ارزش تر می دانم.

o بی نهایت احساس بی ارزشی می کنم.

۱۵ -از دست دادن انرژی

o من به اندازه گذشته انرژی دارم.

o نسبت به گذشته ، انرژی ام کمتر شده است.

o انرژی لازم برای انجام کارهای زیاد را ندارم.

o انرژی انجام هیچ کاری را ندارم.

۱۶ -تغییر در الگوی خواب

o در الگوی خوابم، هیچ تغییری ایجاد نشده است.

o کمی بیشتر از حد معمول می خوابم.

o تا حدودی کمتر از حد معمول می خوابم.

o خیلی بیشتر از حد معمول می خوابم.

o خیلی کمتر از حد معمول می خوابم.

o بیشتر اوقات روز را می خوابم.

o صبح ها یک تا دو ساعت زودتر بیدار می شوم و دیگر نمی توانم بخوابم.

۱۷ -تحریک پذیر

o بیش از حد معمول تحریک پذیر نیستم.

o بیش از حد معمول تحریک پذیر هستم.

o خیلی بیشتر از حد معمول تحریک پذیر هستم.

o همیشه تحریک پذیر هستم.

۱۸ -تغییر در اشتها

o اشتهایم تغییری نکرده است.

o اشتهایم کمتر از حد معمول است.

o اشتهایم بیشتر از حد معمول است.

o اشتهایم خیلی بیشتر از حد معمول است.

o اصلا اشتها ندارم.

o همیشه میل زیادی به غذا خوردن دارم.

۱۹ -اشکال در تمرکز

o تمرکزم به خوبی گذشته است.

o نمی توانم به خوبی گذشته تمرکز کنم.

o نمی توانم فکرم را روی موضوعی به مدت طولانی متمرکز کنم.

o احساس می کنم نمی توانم روی هیچ چیزی تمرکز کنم.

۲۰ -خستگی پذیری

o بیش از حد معمول خسته یا کسل نیستم.

o زودتر از حد معمول خسته یا کسل می شوم.

o به قدری خسته یا کسل هستم که نمی توانم کارهایی را که قبلا انجام می دادم انجام بدهم.

o به قدری خسته یا کسل هستم که نمی توانم اغلب کارهایی را که قبلا انجام می دادم انجام بدهم.

۲۱ -کاهش علاقه جنسی

o متوجه تغییر تازه ای در علاقه جنسی ام نشده ام.

o کمتر از گذشته به امور جنسی علاقه دارم.

o در حال حاضر خیلی کم به امور جنسی علاقه دارم.

o علاقه جنسی ام را کاملا از دست داده ام.

پرسش نامه افسردگی بک (BDI) که شامل ۲۱ گروه سوال است، برای نخستین بار در سال ۱۹۶۱ توسط آرون

بک، بکوارد، مندلسون، مارک و ارباف تدوین شد. روایی و اعتبار این پرسش نامه در سال های ۱۹۷۱ ، ۱۹۷۹ ،

۱۹۸۵ ، ۱۹۸۶ به ترتیب مورد بررسی قرار گرفت و ثابت شد. ۲۱ بخش این پرسشنامه به صورت عبارات ترتیبی

که هر کدام از ماده ها مربوط به یک علامت خاص افسردگی می باشد ، تنظیم شده است.

این ۲۱ ماده بر اساس علایمی مانند :

غمگینی
بدبینی
احساس شکست
نارضایتی
احساس گناه
نیاز به مجازات (انتظار تنبیه داشتن)
نفرت از خود(بیزاری از خود، دوست نداشتن خود)
تهمت به خود(اتهام بستن به خود)
خود آزاری
گریستن(دوره های گریه کردن)
زود رنجی(تحریک پذیری)
انزوای اجتماعی(گوشه گیری)
بی تصمیمی
پندار شخص از خود(تغییر در تصویر بدن)
سستی و کندی(کندی در انجام کار، کاهلی در کار)
اختلال در خواب
خستگی پذیری
کاهش اشتها(بی اشتهایی)
کاهش وزن
اشتغال ذهنی
کاهش نیروی جنسی

انتخاب این ماده ها بر اساس تظاهرات آشکار رفتار در بیماری افسردگی بوده و دلیل بر هیچ فرضیه ای در مورد

علت شناسی یا فرآیند روانی در بیماری افسردگی نیست.

در این آزمون در برابر هر یک از ماده های مورد نظر، که مشخص کننده یکی از علائم افسردگی است، ۴ تا ۶

جمله نوشته شده است که به ترتیب بیانگر خفیف ترین تا شدیدترین وجه آن خصیصه مورد نظر است و آزمودنی باید جمله های هر ماده را به دقت بخواند و جمله ای را که بیانگر بیشترین حالت فعلی وی است با کشیدن دایره به دور آن مشخص کند.

ارزش های کمی هر ماده از ۰ تا ۳ به این ترتیب تعیین شده است:

سلامت روانی در ماده مورد نظر: ۰ امتیاز
احساس اختلال خفیف در ماده مورد نظر: ۱ امتیاز
احساس اختلال شدید در ماده مورد نظر: ۲ امتیاز
احساس اختلال حاد و شدید در ماده مورد نظر: ۳ امتیاز

تفسیر امتیازات:

میانگین بهنجار ۱ – ۱۵ یا ۱ – ۱۸ :افرادی که افسردگی ندارند و در سطح عادی هستند.

افسردگی خفیف ۱۶ – ۳۱ یا ۱۸ – ۲۸: افرادی که به افسردگی در سطح خفیف مبتلا هستند.

افسردگی متوسط ۳۲ – ۴۷ یا ۲۹ – ۳۵ : افرادی که به افسردگی در سطح متوسط مبتلا هستند.

افسردگی عمیق ۴۸ – ۶۲ یا ۳۶ – ۶۳ : افرادی که به افسردگی در سطح شدید مبتلا هستند.

نسخه فارسی پرسشنامه Oswestry Disability Index

به دقت بخوانید: این پرسشنامه روشن میسازد که کمردرد چه تاثیری بر روی توانایی شما در انجام فعالیتهای روزمره گذاشته است. لطفا به تمام بخشها پاسخ دهید و در هر بخش کنار جملهای که به وضعیت امروز شما نزدیکتر است علامت (x) بزنید. ممکن است شما در هر بخش بیشتر از یک مورد را در ارتباط با خود بدانید، اما تنها کنار جملهای که مشکل امروز شما را بهتر از بقیه توصیف میکند، علامت بزنید.

بخش۱: شدت درد

در حال حاضر دردی ندارم.
در حال حاضر دردم خیلی خفیف است.
در حال حاضر دردم در حد متوسط است.
در حال حاضر دردم نسبتا شدید است.
در حال حاضر دردم خیلی شدید است.
در حال حاضر دردم در بدترین حد ممکن است.

بخش ۲: کارهای شخصی (حمام کردن، لباس پوشیدن و ….)

میتوانم کارهای شخصیام را به طور طبیعی انجام دهم بدون اینکه دردم زیاد شود.
میتوانم کارهای شخصیام را به طور طبیعی انجام دهم اما دردناک است.
انجام کارهای شخصیام دردناک است و آنها را آهسته و با دقت انجام میدهم.
به مقداری کمک نیاز دارم اما بیشتر کارهای شخصیام را خودم اداره میکنم.
هر روز برای اکثر کارهای شخصیام به کمک نیاز دارم.
فقط لباس راحتی میپوشم، با مشکل حمام میکنم و در رختخواب میمانم.

بخش ۳: بلند کردن اجسام

میتوانم اجسام سنگین را بلند کنم بدون اینکه دردم زیاد شود.
میتوانم اجسام سنگین را بلند کنم اما دردم را زیاد میکند.
درد نمیگذارد اجسام سنگین را از روی زمین بلند کنم اما اگر آنها در مکان مناسبی قرار گرفته

باشند مثلا روی یک میز، میتوانم بلند کنم.

درد نمیگذارد اجسام سنگین را از بلند کنم اما اگر اجسام سبک تا متوسط در مکان مناسبی قرار گرفته

باشند میتوانم بلند کنم.

فقط میتوانم اجسام بسیار سبک را بلند کنم.
اصلا نمیتوانم جسمی را بلند کنم یا آن را حمل کنم.

بخش ۴: راه رفتن

درد به هیچ وجه مانع راه رفتن من نمیشود.
درد نمیگذارد که بیشتر از ۱۶۰۰ متر راه بروم.
درد نمیگذارد که بیشتر از ۴۰۰ متر راه بروم.
درد نمیگذارد که بیشتر از یک ۱۰۰ متر راه بروم.
من فقط میتوانم با عصای دستی یا زیر بغل راه برم.
من اکثر اوقات در رختخواب هستم و مجبورم به صورت ۴ دست و پا به توالت بروم.

بخش ۵: نشستن

من میتوانم روی هر نوع صندلی تا هر وقت که بخواهم بنشینم.
من میتوانم روی صندلی دلخواهم تا هر وقت که بخواهم بنشینم.
درد نمیگذارد بیشتر از یک ساعت بنشینم.
درد نمیگذارد بیشتر از نیم ساعت بنشینم.
درد نمیگذارد بیشتر از ده دقیقه بنشینم.
درد اصلا نمیگذارد بنشینم.

بخش ۶: ایستادن

من میتوانم تا هر وقت که بخواهم بایستم بدون اینکه دردم بیشتر شود.
من میتوانم تا هر وقت که بخواهم بایستم اما دردم را بیشتر میکند.
درد نمیگذارد بیشتر از یک ساعت بایستم.
درد نمیگذارد بیشتر از نیم ساعت بایستم.
درد نمیگذارد بیشتر از ده دقیقه بایستم.
درد اصلا نمیگذارد بایستم.

بخش ۷: خوابیدن

خوابم هرگز توسط درد مختل نمیشود.
خوابم گاهگاهی توسط درد مختل میشود.
به خاطر درد کمتر از ۶ ساعت خواب دارم.
به خاطر درد کمتر از ۴ ساعت خواب دارم.
به خاطر درد کمتر از ۲ ساعت خواب دارم.
درد اصلا نمیگذارد بخوابم.

بخش ۸: فعالیت جنسی

فعالیت جنسیام طبیعی است و باعث بیشتر شدن دردم نمیشود.
فعالیت جنسیام طبیعی است اما دردم را مقداری بیشتر میکند.
فعالیت جنسیام تقریبا طبیعی است اما بسیار دردناک است.
فعالیت جنسیام به خاطر درد محدود شده است.
فعالیت جنسیام به خاطر تقریبا از بین رفته است.
درد اصلا نمیگذارد فعالیت جنسی داشته باشم.

بخش ۹: زندگی اجتماعی

زندگی اجتماعیام طبیعی است و دردم را زیاد نمیکند.
زندگی اجتماعیام طبیعی است اما شدت دردم را زیاد میکند.
درد تاثیر قابل ملاحظهای روی زندگی اجتماعی من ندارد فقط بعضی از فعالیتهای دلخواهم

که نیاز به انرژی زیادی دارند را مانند ورزش کردن، محدود میکند.

درد زندگی اجتماعی مرا محدود کرده است و خیلی از منزل بیرون نمیروم.
درد زندگی اجتماعی مرا به داخل خانه محدود و منحصر کرده است.
به خاطر درد هیچ گونه زندگی اجتماعی ندارم.

بخش ۱۰: مسافرت کردن (داخل شهر و خارج شهر)

من میتوانم به هرجا بدون درد مسافرات کنم.
من میتوانم به هرجا مسافرت کنم اما دردم را بیشتر میکند.
درد بدی دارم اما مسافرتهای دوساعته را میتوانم انجام دهم.
درد مرا به سفرهای زیر یک ساعت محدود کرده است.
درد مرا به سفرهای کوتاه ضروری زیر نیم ساعت محدود کرده است.
درد اصلا نمیگذارد مسافرت کنم مگر برای انجام امور درمانی.

پرسشنامه ترس از حرکت TSK

	کاملا مخالفم	تا حدی مخالفم	تا حدی موافقم	کاملا موافقم
۱. میترسم اگر ورزش کنم به خودم صدمه بزنم.	۱	۲	۳	۴
۲. اگر بخواهم با دردم مبارزه کنم، دردم بیشتر می شود.	۱	۲	۳	۴
۳. از وضعیت جسمی خودم میفهمم که مشکل حادی دارم.	۱	۲	۳	۴
۴. اگر ورزش کنم، احتمالا دردم کمتر شود.	۱	۲	۳	۴
۵. دیگران آنقدر که باید بیماری مرا جدی نمی گیرند.	۱	۲	۳	۴
۶. اتفاقی که برایم افتاده، سلامت جسمی مرا تا آخر عمر به خطر انداخته است.	۱	۲	۳	۴
۷. هر وقت درد دارم میفهمم که به بدنم صدمه زده ام.	۱	۲	۳	۴
۸. دلیل نمی شود هرچیزی که دردم را تشدید می کند، خطرناک هم باشد.	۱	۲	۳	۴
۹. می ترسم که تصادفا به خودم صدمه بزنم.	۱	۲	۳	۴
۱۰. همین که مواظب باشم هیچ حرکت اضافه ایی انجام ندهم، مطمئن ترین راه برای جلوگیری از بدتر شدن دردم است.	۱	۲	۳	۴
۱۱. اگر بیماری خطرناکی در کار نبود اینقدر درد نداشتم.	۱	۲	۳	۴
۱۲. با اینکه درد دارم، اگر فعالیت بدنی داشته باشم، حالم بهتر می شود.	۱	۲	۳	۴
۱۳. درد به من هشدار می دهد که چه وقت دست از ورزش بکشم تا به خودم صدمه نزنم.	۱	۲	۳	۴
۱۴. فعالیت بدنی برای کسی با شرایط من اصلا صلاح نیست.	۱	۲	۳	۴
۱۵. نمی توانم مثل افراد عادی هرکاری بکنم چون به راحتی صدمه میزنم.	۱	۲	۳	۴
۱۶. اگر چه، چیزی باعث درد زیادی برایم می شود، فکر نمیکنم آنقدرها هم خطرناک باشد.	۱	۲	۳	۴
۱۷. هیچ کس زمانی که درد دارد، نباید ورزش کند.	۱	۲	۳	۴

[۱] functional disability

Admin

۱۴۰۱/۱۱/۲۱

Uncategorized

نظریه آقای دکتر روستایی در مورد دستگاه فیزیوتراپی آلفا

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ